Tam 50 yıl önce bu sabah gibi biz de gençlik olarak bir kıyam için Ayasofyanın önünde toplanmıştık. “Zinciler kırılsın! Ayasofya açılsın!”, “Ayasofyayı müze yapan eller kırılsın”binlerce gencin hançerelerinden dökülüyordu aynen bugünkü gibi…
50 yıl önce yine bugünkü gibi İstanbuldan ve Türkiye’nin çeşitli vilayetinden ve kasabasından gelmiş ve Ayasofyanın önüde binlerce genç saf tutmuştuk. Rejimin emniyet ordusu da görevde idi. Gözlerine kestirdiklerinin, elebaşı olduklarını tahmin ettiklerinin sessizce yanına geliyor, kolundan tutup nezarete götürüyordu. Geri kalanların zerre kadar paniklemesi olmuyor, bilakis daha heyecanlı sloganlarına devam ediyorlardı. “Zinciler kırılsın Ayasofya açılsın” , “Ayasofyayı müze yapan eller kırılsın”….
50 yıl önceki kıyamımızı tekrar heyecanla hatırladım. Tutuklananlardan biri de bendim. Bu kıyama katılmak için çiçeği burnunda bir mühendis olarak çalıştığım Karabükten bir otobüs dolusu kardeşimle gelmiştim. Polis amcalar bu kıyamın elebaşılaından biri olarak bellemişler ki beni de nezarete götürdüler.
Gece boyunca tevafuken müslüman bir polise denk geldim ki onunla memleket meselelerini konuşarak sabahı ettik. Öğleye doğru mahkemeye çıkarıldık. Delil yetersizliğinden beraat ettik ve serbest bırakıldık. Elhamdulillah bu Sabah Ayasofyanın bağrında toplanan gençlik artık binler değil onbinler olmuş. Yine etrafta görevli polisler vardı ama tutuklamak için beklemiyorlardı artık.
Bütün uğraşmalarına rağmen, bu millet vazgeçmedi davasından.Bu iman bütün esaret zincirlerini bir bir kırıyor. Bir gün Ayasofyayı Allah’ın izni ile ibadete açacaktır. Buna inanıyorum.
İlk Yorumu Siz Yapın